Πράγματι, πολύ συχνά οι άνθρωποι αναζητούν τη βοήθεια των ειδικών όταν ο πόνος τους (ψυχικός αλλά και σωματικός) τους έχει εγκλωβίσει με αποτέλεσμα, είτε να μην μπορούν να αποδεχτούν μια δύσκολη κατάσταση, είτε να αδυνατούν να βρουν δημιουργικές εναλλακτικές/λύσεις στα προβλήματα που τους βασανίζουν.Πολλές φορές η διάκριση ανάμεσα στις δυο αυτές συνθήκες είναι επίσης το ζητούμενο: μετά από 15 χρόνια εμπειρίας στην δουλειά με τους ανθρώπους και τα ανθρώπινα συστήματα, πολλές φορές συνάντησα την ψυχική οδύνη να ελλοχεύει σε αλλαγές που ποτέ δεν τόλμησαν να κάνουν. Ή στο ακριβώς αντίθετο: σε μια επίμονη προσπάθεια να αλλάξουν κάτι, αντί να το αποδεχτούν, και να συμφιλιωθούν μαζί του, εγκαταλείποντας κάθε προσπάθεια για αλλαγή. Και στις δυο πάντως περιπτώσεις, ο ψυχικός πόνος και οι άλυτες συγκρούσεις (μέσα μας και με τους αγαπημένους μας), παίρνουν τη μορφή της «κατάθλιψης», ή της «κρίσης πανικού», ή της «αγχώδους διαταραχής», ή των «διαταραχών στην πρόληψη της τροφής» («νευρική ανορεξία και βουλιμία») κ.ο.κ. Δηλαδή, τη μορφή των συμπτωμάτων των διάφορων «ψυχικών διαταραχών».
Η ψυχοθεραπεία είναι μια συνάντηση μεταξύ ανθρώπων (ψυχοθεραπευτή/τριας – οικογενειών/ατόμων) που στοχεύει στη λύση τέτοιων ζητημάτων, μέσα από τη χρήση αυστηρά επιστημονικών εργαλείων και μεθόδων.
Είναι, ή θα έπρεπε να είναι, μια διαδικασία, όπου ο θεραπευτής/τρια «συνοδεύει» (δηλαδή βοηθά) τον θεραπευόμενο να ξαναπιστέψει στον εαυτό του, να ξαναβρεί τα χαρίσματα και τις δεξιότητες του, ώστε να γίνει ο ίδιος ο «ειδικός του εαυτού του» και ο κυρίαρχος της ζωής του.